Orgaanvlees versus spier vlees: Belangrijke voedingsverschillen

Zowel spiervlees als orgaanvlees maken al lang deel uit van traditionele diëten, maar in moderne eetgewoonten geven de meeste mensen de voorkeur aan magere stukken zoals biefstuk en kipfilet. Hoewel orgaanvlees voedingsrijk is, is het tegenwoordig minder gebruikelijk geworden.

Tegelijkertijd heeft een groeiende interesse in gezondheid, levensduur en voeding ertoe geleid dat mensen voedingsmiddelen herontdekken die onze voorouders aten, waaronder orgaanvlees. Toch spreekt orgaanvlees niet iedereen aan, omdat men de smaak en textuur te anders kan vinden dan wat ze gewend zijn. Dit roept misschien de vraag op: moet je echt orgaanvlees eten om de meeste voedingsstoffen uit je voedsel te halen, of is spier vlees voldoende?

In dit artikel duiken we in de voedingsverschillen tussen orgaanvlees en spier vlees, zodat je een duidelijker beeld krijgt of je ze in je dieet wilt opnemen.

Welke vleessoorten worden beschouwd als orgaanvlees?

Orgaanvlees — ook wel bekend als orgaanproducten — komt van de inwendige organen van dieren. Veelvoorkomende voorbeelden zijn:

• Lever

• Nier

• Hart

• Tong

• Milt

• Hersenen

• Teelballen

In plaats van alleen de magerdere stukken te gebruiken, maakte men vroeger gebruik van het hele dier — zelfs de botten en bindweefsel. Dit was deels uit noodzaak, maar ook omdat deze delen van nature rijk zijn aan vitamines en mineralen. Deze benadering wordt vaak aangeduid als van neus tot staart eten.

Tegenwoordig blijven orgaanvlees centraal staan in sommige voedselculturen, maar de meeste mensen mijden het in de moderne westerse wereld vanwege de sterke smaak en onbekende textuur. Toch bevatten sommige klassieke Europese gerechten orgaanvlees, zoals leverpaté.

Wat wordt beschouwd als spiervlees?

Spiervlees is het vlees van dieren, voornamelijk bestaande uit skeletspieren, en het is van nature rijk aan eiwitten. Hoewel sommige mensen misschien nog nooit orgaanvlees hebben geprobeerd, heeft bijna iedereen wel eens spiervlees gegeten. Het zijn de stukken die je het vaakst ziet bij het boodschappen doen of eten bestellen, en daarom vormen ze het grootste deel van moderne diëten.

In vergelijking met orgaanvlees heeft spiervlees een mildere smaak en is het over het algemeen gemakkelijker te bereiden, waardoor het een basis vormt in dagelijkse maaltijden. Veelvoorkomende voorbeelden zijn:

• Biefstuk (rundvlees, varkensvlees, lamsvlees, hertenvlees, enz.)

• Vis (zalm, kabeljauw, zwaardvis, tonijn, enz.)

• Kipfilet en dijen

• Gehakt

• Varkenskoteletten

Het belangrijkste voedingsverschil tussen orgaanvlees en spiervlees

Over het algemeen zijn orgaanvlees en spiervlees voedingsrijk, maar orgaanvlees valt op door de hogere concentraties vitamines en mineralen, waaronder vitamine A, vitamine B12, foliumzuur, ijzer en koper. Daarom is slechts een kleine portie orgaanvlees nodig om aan de dagelijkse voedingsbehoeften te voldoen.

Hoewel de voedingswaarde licht varieert tussen verschillende organen, zijn alle organen over het algemeen rijk aan micronutriënten. Zoals te zien is in de onderstaande tabel, zijn zowel spiervlees als orgaanvlees rijk aan eiwitten, maar orgaanvlees bevat doorgaans meer vitamines en mineralen per portie. 

Vanwege het hoge gehalte aan voedingsstoffen worden orgaanvlees (vooral rundvies) vaak aangeduid als “de multivitamine van de natuur”, en elk orgaan heeft zijn opvallende voedingsstof. Zo is lever vooral rijk aan vitamine A, is milt een rijke bron van ijzer, en bevat nier hogere hoeveelheden selenium vergeleken met andere organen.

Hoe orgaan- en spiervlees in je dieet op te nemen

Hoewel orgaanvlees en spiervlees iets verschillende voedingsstoffen bieden, is het niet nodig om voor de één of de ander te kiezen. Spiervlees biedt een solide basis van eiwitten, terwijl kleine porties orgaanvlees een geconcentreerde dosis vitamines en mineralen toevoegen. Het kiezen van grasgevoerd en op de wei gehouden vlees — zowel orgaan als spier — zorgt ervoor dat de dieren een natuurlijk dieet hadden, wat het voedingsprofiel en de smaak van het vlees kan verbeteren.

Omdat orgaanvlees (vooral lever) rijk is aan vitamine A — een vetoplosbare vitamine die je lichaam opslaat — is het het beste om het met mate te consumeren. Veel mensen nemen kleine porties één of twee keer per week, rauw of gekookt.

Als de smaak te sterk voor je is, kun je een kleine hoeveelheid fijngehakt orgaanvlees door gehakt, burgers of gehaktballen mengen. Dit is een gemakkelijke manier om te genieten van de voedingsvoordelen zonder dat de smaak overheerst.

En als de smaak of textuur nog steeds niet jouw ding is, zijn gevriesdroogde orgaancapsules een andere optie. DENSE orgaancapsules bevatten alleen grasgevoerd, op de wei gehouden gevriesdroogde organen zonder vullers of stromingsmiddelen — een eenvoudige manier om de voedingsstoffen van organen in een handzamere vorm binnen te krijgen.

Benieuwd wat "gevriesdroogd" eigenlijk betekent? Bekijk ons artikel waarin het proces wordt uitgelegd en hoe het de voedingsstoffen in orgaanvlees behoudt.

Conclusie

Orgaanvlees was ooit een basisvoedsel, maar in moderne diëten is het grotendeels vervangen door spiervlees. Toch wint orgaanvlees langzaam aan populariteit onder mensen die hun voeding willen maximaliseren, omdat het tot de meest voedingsrijke voedingsmiddelen behoort. Dat gezegd hebbende, is matiging belangrijk — door zowel orgaanvlees als spiervlees in je dieet op te nemen, kun je genieten van een breed scala aan voedingsstoffen en houd je je maaltijden in balans. Door deze twee soorten vlees te combineren, krijg je het beste van twee werelden: hoogwaardige eiwitten uit spiervlees en geconcentreerde vitamines en mineralen uit orgaanvlees.

Voor degenen die het moeilijk vinden om orgaanvlees te eten, bieden DENSE orgaancapsules een handige optie. Ze bevatten 100% grasgevoerd, op de wei gehouden, gevriesdroogd orgaanvlees, en bieden de voedingsstoffen van orgaanvlees in een eenvoudige, smaakloze vorm.